อ่านละคร บ่วงรัก ตอนที่ 13/3 วันที่ 23 พ.ย. 55

อ่านละคร บ่วงรัก ตอนที่ 13/3 วันที่ 23 พ.ย. 55

“ส่งการ์ดอันนี้ให้กองพิสูจน์หลักฐาน ดูว่าเป็นการตัดต่อเสียงหรือเปล่า” ตำรวจคนแรกรับไป สารวัตรบอกกับตำรวจอีกคน “แล้วตรวจสอบซิว่าตอนนี้คุณอังคณา เลิศชัยวัฒน์อยู่ที่ไหน”
ตำรวจรับคำ แล้วเดินไป พรรณีหันไปยิ้มให้เพชรแท้
“แม่บอกเพชรแล้วไง บาปกรรมมีจริง คนทำผิด ไม่มีทางหนีรอดไปได้ จะช้าจะเร็วก็ต้องรับกรรมวันยังค่ำ”
เพชรแท้ยิ้มอย่างมีความหวัง

บ่ายวันเดียวกันนั้น รถของอังคณาแล่นเข้ามาที่บ้านพักตากอากาศริมทะเลหัวหิน รถจอดสนิท อังคณาลงมาจากรถ รื่นหญิงรับใช้ที่เป็นคนเฝ้าบ้านวิ่งเข้ามารับ

“มาคนเดียวหรือคะ คุณผู้หญิง”
“อืมม์” อังคณาบอก
“รื่นขนกระเป๋าให้ค่ะ”
อังคณาเปิดท้ายรถ รื่นค่อย ๆ ยกกระเป๋าลงมา จนถึงใบที่ใส่ป้ายทะเบียน อังคณาห้ามไว้
“เดี๋ยวใบนี้ฉันถือเอง เธอขนที่เหลือตามขึ้นไป”
อังคณาถือกระเป๋าเดินนำเข้าไป รื่นขนกระเป๋าเดินตาม



อังคณาถือกระเป๋าเข้ามาในห้อง ปิดประตูล็อคทันที แล้วค่อย ๆ เปิดกระเป๋าใบที่มีป้ายทะเบียนออก หยิบถุงที่ใส่ป้ายทะเบียนขึ้นมา หน้าตาครุ่นคิด ตัดสินใจ

อังคณาเดินคิดอะไรอยู่ในสวน มองไปรอบ ๆ เห็นต้นไม้ ดอกไม้มากมาย และสายตาก็มาหยุดที่กอมะลิซ้อน แทนสายตาอังคณา เห็นกอมะลิซ้อนออกดอกสวยงาม อังคณาเรียกรื่น
“รื่น...รื่น”
รื่นออกมาจากในบ้าน
“ไปเอาพลั่วมาหน่อยสิ ฉันอยากทำสวน”
รื่นยืนงง ไม่เชื่อหูตัวเอง
อังคณาดุ “เร็ว ๆ”
รื่นรับคำ และรีบวิ่งไป

พลั่วในมืออังคณา ขุดลงรอบๆ กอมะลิซ้อน อังคณาสวมถุงมือทำสวนเรียบร้อย กำลังใช้พลั่วขุดกอมะลิซ้อน แล้วยกกอมะลิซ้อนขึ้นมา และขุดหลุมต่อไปลึกพอสมควร
อังคณาขุดเสร็จแล้ว เอาถุงใส่ป้ายทะเบียนที่วางแอบอยู่ข้างๆ วางที่ก้นหลุมกดจนแน่น เมื่อเสร็จแล้ว จึงเอามะลิซ้อนปลูกทับลงไปก่อนจะเอาดินกลบ

เมื่อเสร็จเรียบร้อยจึงลุกขึ้นยืน หยิบบัวรดน้ำมารดกอมะลิซ้อนพุ่มนั้น แล้วเหลียวมองไปรอบตัว เห็นสวนสวยมีแต่ความสงบเงียบ...อังคณาถอนใจยาวอย่างโล่งใจ
ตกตอนเย็นชนะศึกขับรถเข้ามาในบ้าน ลงจากรถ แล้วเดินเข้าบ้าน ชนะศึกเข้ามา มองไปรอบ ๆ บ้านก็ไม่เห็น ชนะศึกเดินไปเปิดประตูห้องของอังคณา

“คุณแม่ครับ...คุณแม่”
ชนะศึกเดินอยู่ในห้องอังคณา มองทอดสายตาออกไปตรงระเบียง เห็นอังคณานั่งหันหลังอยู่ที่ริมหาดไกลลิบตาออกไป
รื่นถือถาดมีแก้วน้ำ เข้ามาในห้อง
“น้ำค่ะ คุณชนะศึก”
ชนะศึกรับแก้วน้ำ ถามรื่น
“คุณแม่มานานหรือยัง”
“มาสักพักใหญ่ๆ แล้วค่ะ ทำสวนเสร็จแล้ว ก็ลงไปที่ชายหาดเลยค่ะ”
ชนะศึกแทบไม่เชื่อหู “คุณแม่น่ะเรอะ ทำสวน”
รื่นพยักหน้า ชนะศึกเอะใจ

อังคณานั่งนิ่งอยู่ริมหาด หน้าตาครุ่นคิด แต่เหมือนโล่งใจนิดหน่อย

ชนะศึกเดินลงไปในสวนสำรวจไปจนทั่วบริเวณ ระหว่างเดินไปเขาเห็นกอมะลิซ้อนเพิ่งถูกรดน้ำ ดินเปียกแฉะ ชนะศึกหยุดดูรู้สึกผิดสังเกต ชนะศึกนั่งลงมองกอมะลิซ้อนอย่างละเอียด มองดูกิ่งก้านเปียกชุ่มน้ำ เพราะเพิ่งรดน้ำไป มองดูดินที่เปียกชื้น และเพิ่งถูกกลบ ชนะศึกจับดินที่กอมะลิซ้อนขึ้นมา ครุ่นคิด เริ่มสงสัยอะไรบางอย่าง

ไม่นานต่อมา อังคณาเดินกลับเข้ามาในบ้าน เมื่อเปิดประตู ก็ต้องแปลกใจที่เห็นชนะศึก กำลังนั่งหันหลังทำอะไรบางอย่างอยู่
“ชนะ! มายังไง...ไม่เห็นบอกว่าจะตามมา”
ชนะศึกพูดโดยยังไม่หันไปหา “ผมคิดอยู่น่ะครับ” พลางทอดถอนใจ “คิดอยู่นานเหมือนกัน ว่าจะตามคุณแม่มา หรือจะปล่อยคุณแม่ไปดี”
อังคณาอึ้ง งวยงงกับคำพูดลูกชาย “อะไรนะ ลูกหมายความว่าไง...”
อังคณาเดินเข้าไปหาชนะศึก แต่ต้องชะงัก เพิ่งเห็นว่าชนะศึกกำลังจัดช่อมะลิซ้อนใส่แจกันใบเล็กๆ อยู่ อังคณาตกใจอึ้งไป
อังคณาอุทาน “นั่น...”
“มะลิซ้อนของคุณแม่ไงครับ...ผมเพิ่งไปเก็บมา”
อังคณาตกใจมาก ไม่พูดไม่จา รีบวิ่งออกจากตัวบ้านไป ชนะศึกมองตาม แววตาเจ็บปวดเหลือแสน

อังคณาวิ่งไปที่กอมะลิซ้อน ต้นมะลิซ้อนยังคงสภาพเดิมอยู่ แม้ว่าดอกจะถูกเด็ดไป อังคณาดูไปรอบๆ โคนต้น เห็นดินเลอะเทอะออกมา
อังคณาไม่วางใจ นั่งลงใช้มือขุดดิน ขุดๆๆ ไม่คิดชีวิต ถอนต้นมะลิซ้อนออกมาทั้งกอ แล้วตะกุยลงไปที่พื้นดิน เพื่อหาป้ายทะเบียนรถ อังคณาตะกุยไปรอบๆ สองมือเลอะเทอะดินไปหมด แต่ป้ายนั้นหายไปแล้ว อังคณาตกใจมาก

อังคณาเดินกลับเข้ามาในบ้านมือยังเลอะดินอยู่ ชนะศึกนั่งรออยู่
“อยู่ไหน” อังคณาถามเสียงขุ่น
ชนะศึกนิ่งอยู่
“ชนะ แม่ถามว่ามันอยู่ไหน” อังคณาเดินไปมองหารอบๆ อย่างกระวนกระวายใจ
ชนะศึกนิ่งอยู่อย่างนั้น
อังคณา ยังถามหาต่อไป “อยู่ไหน มันอยู่ไหน ตาชนะ”
ชนะศึกเสียใจมาก “แม่ทำทำไมครับ ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย”
อังคณาสวนคำเสียงขุ่นเขียว “แม่ไม่ได้อยากทำ แต่เรืองโรจน์มันข่มขู่แม่”
ชนะศึกพูดออกมาอย่างยากเย็น “แล้วพ่อล่ะครับ” อังคณาอึ้งไป “พ่อทำอะไรผิด ทำไมแม่ถึงต้องฆ่าพ่อ แม่ไม่รักพ่อเหรอครับ”
อังคณานิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบมาอย่างเจ็บปวด
“รักสิ...ถ้าแม่ไม่รักพ่อ แม่คงไม่ทำแบบนี้...สามสิบปีที่อยู่ด้วยกันมา สามีที่เรารัก เขาไม่รักเรา ในใจเขามีแต่คนอื่น...เพราะแม่รักเขา แม่ถึงได้เจ็บขนาดนี้” อังคณาทุบตรงอกตัวเอง “เจ็บจนกลายเป็นแค้นน่ะ ชนะเข้าใจไหม”
ชนะศึกเค้นน้ำคำ “แค้นถึงขนาดต้องฆ่ากันเลยหรือครับ”
“พ่อของลูกจะตายด้วยโรคมะเร็งอยู่แล้ว แม่แค่เร่งวันให้มันเร็วขึ้นมาเท่านั้น...ที่แม่ต้องการ ก็คือทำลายนังพรรณีกับลูกของมันต่างหาก มันแย่งทุกอย่างไปจากแม่ แม่แค้นมัน!”
ชนะศึกต่อคำให้ “แต่แม่พลาด...มันเลยไม่เป็นไปอย่างที่แม่หวัง”
อังคณาสวนคำทันที “แล้วยังไง ลูกจะจับแม่ส่งตำรวจเหรอ”
ชนะศึกนิ่งไปครู่หนึ่ง “แม่ว่า ผมควรจะทำอย่างนั้นกับแม่ตัวเองหรือเปล่าล่ะครับ”
สองแม่ลูกสบตากัน วัดใจ
ชนะศึกหยิบถุงที่มีป้ายทะเบียนรถใต้แจกันดอกมะลิซ้อนขึ้นมา ทำเหมือนจะยื่นให้อังคณา อังคณายื่นมือมารับ แต่ชนะศึกดึงมือกลับ อังคณาร้องไห้
อังคณาชูมือสองข้างให้ชนะศึก พูดน้ำเสียงประชด “เอาซี เอาเลย จับแม่ใส่กุญแจมือไปส่งตำรวจเลย อยากทำอย่างนั้นไม่ใช่เหรอ”
ชนะศึกลำบากใจ “คุณแม่ครับ ผม...”
อังคณา ประชดต่อด้วยความพูดแรงๆ “แม่มันเลว แม่มันชั่ว ลูกอยากให้แม่ชดใช้นักใช่ไหม เอาเลย เอาแม่ไปประหารชีวิตเลยก็ได้ ถ้ามันสะใจแก”
ชนะศึกจะร้องไห้ “คุณแม่อย่าพูดแบบนี้ได้ไหม”

“ไม่ต้องมาห่วงแม่ อยากรู้นัก ถ้าแม่เข้าคุกไป แกจะได้อะไรขึ้นมา พ่อแกจะฟื้นขึ้นมาไหม” อังคณาฟูมฟาย “ทำไมลูกถึงอยากทำร้ายแม่ แม่ไม่เข้าใจ แม่ไม่เข้าใจ ฮือ...ฮือ”
อังคณาร่ำไห้ ชนะศึกใจหาย “หยุดเถอะครับแม่ แม่ก็รู้ว่าผมไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้ ผมไม่ได้อยากทำแบบนี้เลย”
อังคณาได้ที เข้ามาเกาะแขนชนะศึก วิงวอน
“งั้น...ก็อย่าทำซีลูก เอาป้ายทะเบียนนั่นมาให้แม่ แล้วลูกก็ลืมมันไปซะ ให้มันเป็นความลับระหว่างเราแม่ลูก”
ชนะศึกอึ้งไป หวั่นไหวไปกับคำพูดของแม่เหมือนเดิม
“คุณพ่อของลูกก็ตายไปแล้ว ไอ้เรืองโรจน์ก็รับกรรมของมันไปแล้ว ถ้าเราไม่รื้อฟื้นเรื่องนี้ ก็จะไม่มีใครพูดถึงมันอีก...ดีไหมลูก”
ชนะศึกลังเลแต่ก็ยื่นป้ายทะเบียนให้ อังคณายื่นมือไปรับ แต่สุดท้ายชนะศึกก็ดึงป้ายทะเบียนกลับมา

รถตำรวจแล่นเข้ามาจอดที่หน้าบ้าน ตำรวจ 3-4 นาย เดินลงมาจากรถพร้อมกับเพชรแท้
เพชรแท้รีบเดินมากดกริ่งที่หน้าบ้าน
เสียงกริ่งดังเข้ามาในบ้าน อังคณาแปลกใจ
“ใครมา”
อังคณาเดินออกมาดูที่หน้าต่าง เห็นตำรวจและเพชรแท้ก็ตกใจมาก
“ตำรวจ” อังคณาหันมาเกรี้ยวกราดใส่ชนะศึก “ลูกเอาตำรวจมาจับแม่หรือ ตาชนะ แกทำกับแม่บังเกิดเกล้าของแกได้ลงคอเชียวหรือ”
ชนะศึกตกใจเหมือนกัน “ผมเปล่านะครับ ผมไม่รู้เหมือนกันว่าเขามาได้ยังไง”
“จริงเหรอ”
ชนะศึกย้ำ “จริงครับ”
“งั้น...ก็แปลว่า ตำรวจยังไม่รู้เรื่องของแม่ใช่ไหม” ชนะศึกส่ายหน้า “ลูกไม่ได้บอกใครเรื่องป้ายทะเบียนใช่ไหม งั้นลูกต้องเอามาให้แม่ เราต้องทำลายมันซะ”
อังคณามีความหวัง แต่ชนะศึกไม่ยอม ทั้งสองยื้อยุดป้ายทะเบียนกัน ชนะศึกไม่ยอมปล่อยมือ กระชากป้ายทะเบียนออกจากมืออังคณา
“ไม่ครับ ผมทำไม่ได้”
อังคณามองชนะศึก ขัดใจ ชนะศึกมองจ้องหน้าแม่
“ไม่มีทางอื่นแล้วครับ...คุณแม่ยอมมอบตัวเถอะครับ”
“ไม่ แม่ยอมไม่ได้ แม่ไม่อยากเข้าคุก...เอามาให้แม่” อังคณาเข้ามาแย่งชนะศึกอีก
“ไม่ครับ คุณแม่ ผมให้ไม่ได้” ชนะศึกสลัดอังคณาจนเซไปกองที่พื้น ชายหนุ่มน้ำตาไหลริน

“แม่เป็นแม่แกนะ ชนะศึก”
“ผมให้แม่ไม่ได้” ชนะศึกหลั่งน้ำตานั่งลงกราบเท้าอังคณา “ยกโทษให้ผมนะ แม่”
ชนะศึกลุกขึ้นเดินออกไป
“ชนะศึก!”

อังคณาร้องไห้ฟูมฟาย ใช้มือทุบตีพื้นด้วยความเจ็บใจ ตัดสินใจลุกขึ้นเดินออกไปเหมือนกัน
ขณะเดียวกันรื่นเดินนำกลุ่มตำรวจ และเพชรแท้เข้ามาในห้องรับแขก

“เชิญค่ะ เดี๋ยวจะไปเรียนคุณผู้หญิงให้นะคะ”
รื่นเดินออกไป ชนะศึกเดินถือถุงใส่ป้ายทะเบียนเข้ามา สารวัตรแสดงหมายให้ดู
“คุณชนะศึกครับ เราต้องขอเชิญตัวคุณอังคณาไปสอบปากคำ มีหลักฐานเพิ่มเติมมาว่าคุณอังคณามีส่วนเกี่ยวข้องกับคดีลอบฆ่าคุณธานินทร์”
ชนะศึกส่งถุงใส่ป้ายทะเบียนให้สารวัตร
สารวัตรฉงน “อะไรครับ” สารวัตรเปิดดูเห็นเป็นป้ายทะเบียน “นี่มัน...”
“ป้ายทะเบียนรถคันที่ชนนายเรืองโรจน์ตาย” ชนะศึกบอก
เพชรแท้สรุปให้ตำรวจฟัง
“รถของแม่แกใช่ไหม แม่ของแกจ้างเรืองโรจน์ให้ฆ่าพ่อ แล้วฆ่าเรืองโรจน์เพื่อปิดปากอีกที ใช่ไหม”
ชนะศึกไม่ตอบ แต่ทุกอย่างก็ชัดเจนสำหรับตำรวจแล้ว
สารวัตรหันไปบอกตำรวจลูกน้อง “เราไปจับกุมตัวคุณอังคณาได้แล้ว”
ตำรวจพากันออกจากห้องรับแขก เหลือเพียงเพชรแท้อยู่กับชนะศึก
ชนะศึกเดินเศร้า ๆ มานั่งที่โซฟา เพชรแท้มองชนะศึกอย่างเห็นใจ
“ขอบใจมากนะ” เพชรแท้ว่า
ชนะศึกน้ำตายังคลอ ไม่มองหน้าเพชรแท้ “ฉันไม่ได้ทำเพื่อแก...ฉันทำเพื่อพ่อ”
เพชรแท้อึ้งไปนิดหนึ่ง แต่ก็เข้าใจได้ พูดกับชนะศึกอย่างปลอบโยน
“พ่อคงดีใจ”
ชนะศึกผินหน้าหนี แล้วร้องไห้ออกมา

ทางด้านสารวัตรเคาะประตูห้องนอนของอังคณา
“คุณอังคณา”
อังคณาเงียบ
สารวัตร เคาะอีก “คุณอังคณาครับ นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจนะครับ เปิดประตูด้วยครับ”
อังคณาตะโกนออกมาจากในห้อง น้ำเสียงเกรี้ยวกราด
“ฉันมีปืนนะ...อย่าเข้ามานะ ถ้าเข้ามาฉันยิงจริง ๆ ด้วย”

สารวัตรพยักหน้าให้ตำรวจ และเดินออกไป

เพชรแท้กับชนะศึกยังอยู่ที่ห้องรับแขก หน้าตาเครียดเคร่งกันทั้งคู่ สารวัตร และตำรวจเดินเข้ามา
“คุณชนะศึกครับ คุณอังคณาหนีเข้าไปในห้อง เธอขู่จะทำร้ายตัวเองถ้าเราบุกเข้าไป”

อ่านละคร บ่วงรัก ตอนที่ 13/3 วันที่ 23 พ.ย. 55

เค้าโครงเรื่อง : ทีมเอ็กแซ็กท์
บทโทรทัศน์ : กษิดินทร์ แสงวงษ์ , ศิริลักษณ์ ศรีสุคนธ์
กำกับการแสดง : นิพนธ์ ผิวเณร
อำนวยการผลิต : นิพนธ์ ผิวเณร, ถกลเกียรติ วีรวรรณ
แนวละคร : โรแมนติก - ดราม่า
ออกอากาศ : จันทร์ - พฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทาง ช่อง 5
ระยะเวลาออกอากาศ : เริ่มตอนแรกอังคารที่ 30 ตุลาคม พ.ศ. 2555
ที่มา manager.co.th