อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 30/2 วันที่ 8 พ.ย. 55
“ครับ” ดวงรับคำ แม้ว่าแปลกใจคุณนายสร้อยเพชรพาดวงมาที่ร้านอาหาร คุณนายสร้อยเพชรทานอาหารแล้วหันไปถามดวง
“จะไม่สั่งอะไรหน่อยเหรอ”
“ผมเพิ่งทานมาครับ”
คุณนายสร้อยเพชรคิดในใจ
‘…ดี ไม่เปลือง’
ดวงถามย้ำ...
“คุณนายสร้อยเพชรมีเรื่องอะไรจะคุยกับผมงั้นเหรอครับ”
“ฉันตามตรงๆ ไม่อ้อมค้อมละนะ เธอชอบยายมุกรึเปล่า”
ดวงกำลังกินน้ำอยู่ ถึงกับสำลัก
“ผมกับคุณมุกมันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ครับ ผมรู้ตัวดี”
“รู้แบบนั้นก็ดี เธอนะคนละชั้นกับยายมุกอยู่แล้ว”
“ผมรู้ตัวดีครับว่าผมเข้าไปอยู่ในบ้านคุณนายในฐานะอะไร”
“อย่ามาทำให้ฉันต้องเสียใจทีหลังก็แล้วกัน”
“ครับ”
“แล้วยายหนูดีล่ะ”
“ผม...ไม่ได้คิดอะไรเลยครับ”
“ฉันละเห็นยายหนูดีติดเธอแจ ชอบเขารึไง”
“ไม่มีอะไรหรอกครับ”
“ระวังเถอะจะโดนหลอกใช้ไม่รู้ตัว นี่ฉันหวังดีนะ ถึงพูด”
“ครับ”
คุณนายสร้อยเพชรคิดในใจ
‘…ฉันจะไม่ยอมให้ยายหนูดีได้เงินไปครองแน่ๆ คนอย่างฉันจะไม่จำเป็นต้องแลก ต้องมีแต่ได้กับได้…’
คุณนายสร้อยเพชรมองดวงแล้วพูดออกมา
“ยังไงก็จำไว้ให้ดีก็แล้วกัน ว่าเธอกับสายมุกสถานะเป็นอะไรกัน”
“ครับ”
“เธอน่ะติดเงินฉันอยู่เท่าไหร่...ไม่ลืมใช่มั้ย”
“ไม่ลืมครับ ผมจะใช้มันให้ครบทุกบาททุกสตางค์พร้อมดอกเบี้ย รวมถึงน้ำใจที่คุณนายดีกับผม”
“ดี...ฉันน่ะจะตีเงินทั้งหมดเป็นตัวเลขไว้ให้ก็แล้ว”
คุณนายสร้อยเพชรอมยิ้มพอพูดเรื่องเงิน ดวงหน้าเศร้าๆ คุณนายสร้อยเพชรมองด้วยสายตาจิกเหมือนเดิม
ซันโทรหาแหววแต่เธอไม่ยอมรับสาย ซันหน้าเครียดกลุ้มใจ ดวงเดินหน้าเศร้าๆผ่านหน้าแผงไข่ ซันที่นั่งนิ่ง เซ็งเรื่องแหววเอ่ยทักเพื่อน
“เฮ้ยดวง เป็นไรวะ”
“ชีวิตนี่มันยากเนอะ”
“ใช่ ไม่พอดีซักอย่าง เกือบจะลงเอยด้วยดีอยู่แล้วเชียว”
“ใช่”
แฝดนิชคุณ ตัวเต็มไปด้วยรอยเท้าชาวบ้าน คลานสะบักสะบอมมาสมทบ
“ใจสู้หรือเปล่า ไหวไหมบอกมา โอกาสของผู้กล้า ศรัทธาไม่มีท้อ”
ซันเหลือบไปมอง
“อะไรของแก”
“ต้องมี เราคงต้องมีสักวัน ความฝัน เป็นจริงต้องขอสู้ไป”
ซันถอนใจ
“นั่น เอาใหญ่แล้ว”
ดวงส่ายหน้าระอา แฝดนิชคุณกระโดนเกาะขาดวง
“พ่อจ๋า อย่าทิ้งหนู หนูอาจไม่ได้วิเศษเหมือนใครๆ แต่พ่ออย่าทิ้งหนูไป”
ดวงก้มลงมองๆแล้วสอน
“คนเราไม่ได้วัดกันที่ปลายทางเสมอไปนะ อาจหมายถึงระหว่างทางว่าเราเจออะไร แล้วได้เรียนรู้อะไรจากมันบ้าง”
ซันทำท่าเพลียๆ
“ดวง...แกกำลังพูดกับเด็กอายุไม่ถึงขวบ แกหันมาพูดกับฉันนี่”
ดวงถอนหายใจ ซันก็ถอนด้วย แฝดนิชคุณเลยถอนบ้าง ซันมองแฝดนิชคุณ
“ตอนแรกเศร้ากันสองคนก็ดีอยู่แล้ว ใครเอาไอ้นี่มาวะเนี่ย”
ซันเหนื่อยใจกับแฝดนิชคุณ
ค่ำนั้น สายมุกชะเง้อรอดวงกลับมาบ้าน ก็ไม่เห็นกลับสักที
“เถลไถลใหญ่แล้ว”
สายมุกได้ยินเสียงฝีเท้าคนเดินเข้ามา รีบทำเป็นนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ไม่ได้รอ ดวงเดินเข้ามา หญิงสาวชำเลืองตาดู ยิ้มๆ
“คุณทานยาแล้วใช่มั้ย”
“ไม่ต้องห่วงหรอกน่า ฉันรู้หรอกว่าต้องทำอะไร”
ดวงมองสายมุกเศร้าๆ สายมุกแปลกใจ
“มีเรื่องอะไรรึเปล่า”
หนูดีเดินเข้ามาพอดี
“ฉันจะกลับบ้านแล้ว ไม่มี goodnight kiss บ้างเหรอ”
ดวงชะงัก
“คุณหนูดีครับ”
“โอเคๆ ฉันรู้ว่ามากเกินไปหน่อย แต่ดวงควรทำอะไรสักอย่างที่บอกว่าฉันพิเศษกว่าเดิม ดวงเป็นคนเรียกให้ฉันมาเองนะวันนี้”
ดวงเก้ๆกังๆ แต่หันไปเห็นสายมุกมองอยู่ เขานึกถึงคำพูดของคุณนายสร้อยเพชร เขาจึงจำใจกอดหนูดีเพื่อลา สายมุกเห็นเจ็บปวด หนูดียิ้มมีความสุข
“ขอบคุณนะ ฉันไปและ”
หนูดียิ้ม มีความสุขออกไป ดวงไม่สบายใจนัก สายมุกก็เช่นกัน หญิงสาวเข้ามาถามเขา
“เธอกับหนูดี ตกลงเป็น...”
ดวงตัดสินใจ
“ผมว่าผมจะลอง”
สายมุกชะงัก
“ทำไม...”
“คุณหนูดีดีกับผมมาก”
“ฉันไม่ได้อยากรู้ว่าเพราะอะไร แค่อยากรู้ว่า...ถ้าเธอจะตัดสินใจอย่างนั้นตั้งแต่แรก แล้วมาดีกับฉันทำไม”
ดวงอึ้งไป
“ผม...”
“โอเค...ฉันคงแค่คิดมากไปเอง ฉันเข้าใจละ”
สายมุกเจ็บปวดใจเดินจากไปเงียบๆ ดวงเองก็เจ็บปวดไม่แพ้กัน
ดวงเข้าห้องมาอย่างเจ็บปวด เขาทิ้งตัวนั่งลงบนเตียงเงียบๆ หยิบไดอารี่เล่มเดิมที่เขาชอบเขียน ออกมาขีด
สายมุกนั่งเหม่อนึกถึงภาพหนูดีกับดวงกอดกัน น้ำตาเธอคลอเบ้า
“ไม่เป็นไร เราไม่ได้อะไรกับเขาสักหน่อยนี่ ไม่เป็นอะไรหรอก”
สายมุกพยายามกลั้นน้ำตาไว้
สายๆของวันใหม่ ดวงสอนหนูดีวาดรูปอยู่ที่หน้าบ้าน ดวงชะเง้อหาสายมุกที่ไม่มีวี่แววจะลงมา หนูดีหันมาบอก
“ลืมบอกไปว่าวันนี้มุกคงไม่มาเรียนหรอก เขาบอกว่าไม่ค่อยสบาย”
ดวงพยักหน้าเศร้าๆ
ซันนั่งรอแหววอยู่ที่ร้านข้าวเขี่ยข้าวไป เขี่ยข้าวมา แหววแต่งตัวสวยเดินผ่าน ซันเงยหน้าขึ้นทัก
“แหวว มาแล้วเหรอ นึกว่าลืมไปแล้วซะอีก”
“จะมาบอกว่าต้องรีบไปทำงานนะ วันนี้เขานัดลองเสื้อผ้าด้วย”
ซันหน้าเหวอ
“อ้าว...ก็วันนี้เธอจะช่วยฉันแข่งโยนไข่ไม่ใช่เหรอ”
“โทษที หาคนอื่นช่วยก็แล้วกันนะ ฉันไม่ว่างจริงๆ”
แหววพูดจบก็เฉิดฉายออกไป ซันมองถอนหายใจ กินข้าวที่อยู่ตรงหน้าไม่ลง
เวทีด้านหน้าตลาดมีคนมาดูการแข่งขันกันคึกคัก สายมุกหน้าหงิกไม่ค่อยอยากมานัก
“แม่ก็ตัดสินกันสองคนกับพะวงก็ได้นี่คะ”
“ไม่ได้หรอกลูก ยายพะวงนี่ก็พึ่งพาได้ที่ไหน”
พะวงค้อน
“แหมคุณนาย พูดเหมือนไม่ได้อยู่ตรงนี้เลยนะ”
สายมุกเซ็งมาก
“ยังต้องแข่งอีกเหรอคะเนี่ย คราวที่แล้วก็แข่งไปแล้ว”
“ประกาศไปแล้ว จะเลิกได้ยังไง คราวที่แล้วก็หยุดกลางคันไปละ”
“มุกละไม่อยากมาตลาดเลยจริงๆ”
สายมุกถอนใจ...บนเวทีคณะลิเกเตรียมตัวโชว์ลิเกสี่มิติ เป้งกับต๋อยเดินมาต้อนรับคุณนายสร้อยเพชร สายมุก และพะวง
“เดี๋ยวเชิญนั่งเก้าอี้ตรงนี้เลยนะครับ” ต๋อยเข้ามาเอาใจ
เป้งยิ้มแย้มประจบ
“นั่งแถวนี้นี่เห็นระบบแสงสีเสียงสี่มิติชัดที่สุด”
คุณนายสร้อยเพชรหันมาถาม
“สี่มิติเลยเหรอ ปลอยภัยมั้ยเนี่ย”
ต๋อยยืนยัน
“ปลอดภัยแน่นอนครับ”
สายมุกเหล่มอง
“จะเชื่อได้มั้ยเนี่ย”
พะวงเบ้หน้า
“ดูคนพูดนั่น ยังจะเอาตัวไม่รอด”
ต๋อยเก๊กท่าทางโอ่ๆ
“อย่าดูถูกกันนะครับ เมื่อก่อนผมก็สูงเท่าพวกคุณๆท่านๆนี่แหละ”
คุณนายสร้อยเพชรสงสัย
“แล้วไปโดนอะไรมาถึงหด”
เป้งหันมาบอก
“ก็เพราะลิเกสี่มิตินี่แหละ”
พะวงหน้าตื่น
“ว๊าย แล้วจะปลอดภัยมั้ยเนี่ย”
ต๋อยยิ้มๆ
“มุกครับมุก ให้รู้ว่าลิเกเรานี่ตลกจริงอะไรจริง”
คุณนายสร้อยเพชรตัดบท
“จะทำอะไรก็รีบๆทำ ฉันละกลัวใจพวกแกจริงๆ”
ต๋อยพยักหน้าส่งซิกให้คณะลิเก เป้งวิ่งขึ้นไปบนเวที ส่วนต๋อยอยู่ข้างล่าง แจกแว่นสามมิติ ลิเกเริ่มแสดง ต๋อยคอยเขย่าเก้าอี้ ฉีดฟอกกี้ทำเป็นฝน ในฉากรบก็มาต่อสู้กันต่อหน้าคุณนายสร้อยเพชร มีการยิงธนูโดยต๋อยวางลูกแอ๊ปเปิ้ลบนหัว ยืนหลังคุณนายสร้อยเพชร แล้วยิงมาจากบนเวที บรรยากาศดูคึกครื้นวุ่นวาย...ต๋อยหันมาบอกทั้งสาม
“หลังการแสดงจบ ไม่ได้จบแล้วจบเลยนะ เรายังมีบริการรับส่งถึงบ้านแบบ delivery ด้วย”
ทันใดนั้น เป้งขี่มอเตอร์ไซค์ออกมาในวิกลิเก มีคนกระโดดซ้อน แล้วเป้งก็ออกไปอย่างเร็ว คุณนายสร้อยเพชร สายมุก พะวง มองหน้ากัน เพลียๆกับการแสดง
ลั้นลายืนดูการแสดง มองแบบดูถูก
“ชิ ทำเป็นแอ๊คชั่น สู้ฉันก็ไม่ได้”
อั้มที่ยืนข้างแทรกขึ้น
“ใช่...สู้ลูกฉันไม่ได้ซักนิด”
“ยังกล้าพูดอีกนะหล่อน ดูสภาพลูกแกซิน่ะ”
ลั้นลาหันไปดูแฝดทั้งสองคน ที่ปลอมตัวเป็นอาบังเข้ามาร่วมงาน แฝดนิชคุณหันมาถามอั้ม
“แม่ ฉันไม่เข้าใจทำไมฉันต้องแต่งตัวเป็นอาบังแบบนี้ด้วย”
“ก็อยากให้คนจำได้ แล้วมารุมสกรัมอีกรึไงล่ะ แกเพิ่งทำชาวบ้านหมดตัวเพราะหวยที่แกให้นะ”
“แล้วทำไมต้องเป็นอาบังด้วยเนี่ย”
ลั้นลายิ้มๆ
“ก็เป็นแขกไงยะ ไม่ใช่คนคุ้นเคยแถวนี้”
แฝดนิชคุณชะงักอึ้งๆ
“โห มุก อยากจะถอดหนวดเลยเนี่ย”
อีกมุมหนึ่งของตลาด ซันมาขอร้องดวงให้ช่วย
“เฮ้ยแก ขอร้องล่ะ ช่วยหน่อยเหอะ แหววเขาไม่อยู่แล้ว”
“ฉันทำไม่เป็นหรอก”
“ก็แค่ปาไข่มาให้ฉัน เดี๋ยวฉันจัดการรับเอง แค่นั้นแหละ”
“แต่เราไม่ได้ซ้อมกันเลยนะ”
“ไม่เป็นไรหรอกน่า มายังไงฉันก็รับได้หมดแหละ”
“จะดีเหรอว่ะ ถ้าฉันทำงานแกเสียล่ะ”
“เฮ้ย...แกก็รู้ว่าฉัน ทั้งรับทั้งโยนไข่แม่นขนาดไหน ไม่ต้องห่วงหรอกน่า ฉันโตมากับไข่”
“ก็ได้...ก็ได้ นี่เห็นว่าเป็นแกหรอกนะ”
ซันยิ้มดีใจที่ดวงช่วย
ซันกับดวงขึ้นเวทีมาพร้อมกับไข่มากมาย คุณนายสร้อยเพชรมองงงๆ ไม่เข้าใจว่าจะโชว์อะไร
“นั่นจะโชว์อะไรกันน่ะ”
สายมุกเห็นดวงก็เมินหน้าหนี ดวงมองสายมุก อึดอัดเช่นกัน ซันอธิบาย
“หลายคนอาจจะงงนะครับว่าผมจะมาโชว์อะไร มีแต่ไข่กับไข่ เพราะผมโตมากับไข่ตั้งแต่เด็ก แต่ผมรับรองได้ว่าทุกคนต้องทึ่งกับโชว์ของผม และมันจะเป็นหน้าเป็นตาให้ตลาดของเราได้ไม่ยาก”
สายมุกมองดวงถอนใจ ทนดูไม่ได้
“แม่คะ มุกขอไปเข้าห้องน้ำหน่อยนะคะ”
สายมุกลุกออกจากตรงนั้นไป ดวงมองตาม ซันหันมาบอกผู้ชม
“เดี๋ยวเรามาเริ่มกันเลยนะครับ”
ดวงไม่มีสมาธิชะเง้อตามสายมุก
“ดวง โยนมาเลยเว้ย” ซันหันไปบอกคนดู “คอยดูความเป็นมืออาชีพนะครับ”
ดวงพยักหน้าแบบขอไปที ตาไม่มองซัน เขวี้ยงไข่ใส่ซันอย่างเร็วตาก็มองสายมุกไป ไข่แตกเต็มหน้าเต็มหัวซัน ย้อยเลอะเทอะไปหมด คนดูหัวเราะกันตรึม คุณนายสร้อยเพชรกับพะวงส่ายหน้าระอา
“นี่มันให้ฉันมาดูอะไรเนี่ย”
ดวงยังไม่รู้ตัว หันกลับมาอีกทีตกใจ
“เฮ้ย หน้าไปโดนอะไรมา”
ซันกัดฟัน เจ็บใจ
“กระทืบมันซะดีมั้ยเนี่ย”
สายมุกเดินมาหามุมทำใจ แต่แล้วเธอก็เจอหนูดีเดินมา สายมุกจะหนีก็ไม่ได้
“มุกมาทำอะไรตรงนี้”
“เปล่า กำลังจะกลับบ้าน”
“ทำไมรีบกลับล่ะ มากินกลางวันด้วยกันก่อนสิ เนี่ยฉันซื้อของมาเต็มเลย ดวงเขาไม่ชอบไปกินตามร้านหรูน่ะ ฉันก็เลยซื้อมาให้เขากินที่นี่”
“เธอกินสองคนของเธอคงอร่อยกว่า”
“อืม ก็จริง ขอบใจนะที่เข้าใจ เพิ่งเริ่มคบกันด้วยก็อยากอยู่สองคนเป็นธรรมดา”
สายมุกอึ้งพูดไม่ออก ดวงเดินมา สายมุกเห็นก็เมินหน้าหนี
“ฉันขอตัวก่อนก็แล้วกันนะ”
สายมุกเดินแยกออกไป หนูดีเดินยิ้มไปหาดวง
“ดวง มากินข้าวกัน”
ดวงมองตามสายมุกห่วงๆ
เย็นนั้น สายมุกมาเยี่ยมถนอมที่โรงพยาบาล
“เป็นไงบ้างคะวันนี้”
“ดีขึ้นมาก เพราะดวงกับหนูนี่แหละที่คอยดูแล แล้วดวงล่ะ ไม่มาด้วยกันเหรอ”
สายมุกยิ้มเศร้าๆ
“หนุ่มสาวทะเลาะกันละสิ”
“ถ้าแค่ทะเลาะกันมันคงดีกว่านี้...แต่นี่มัน...” สายมุกน้ำตาร่วงอย่างห้ามไม่ได้ “เจ็บกว่านั้น”
“อกหักละสิ แต่เท่าที่ฉันดู มันไม่น่าจะเป็นไปได้นะแบบนั้น ดวงเขา...”
สายมุกปาดน้ำตาทิ้ง
“จริงๆฉันไม่ควรเอาเรื่องเครียดมาคุยกับคนป่วย ฉันไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ คุณหายเร็วๆนะคะ ต่อไปฉันอาจจะไม่ได้มาเยี่ยมคุณบ่อยๆ”
ถนอมยิ้มรับ
“ฉันเข้าใจ”
“กลับก่อนนะคะ”
ถนอมพยักหน้ายิ้มๆ แต่แล้วสายมุกก็เห็นดวงเปิดประตูเข้ามา เธอรีบหาที่หลบทันที ถนอมมองงงๆ แล้วสายมุกก็วิ่งออกไปหลบที่ระเบียง ดวงเปิดประตูเข้ามาเดินมาหาถนอม ถนอมชำเลืองตามองดูเห็นว่าสายมุกปลอดภัย เขาหันมาคุยกับดวง
“อ้าว ดวง”
“เป็นไงบ้างครับ”
“ฉันอยู่ใกล้หมอ ไม่เป็นไรหรอก เธอน่ะเป็นอะไรไปรึเปล่า ดูเหนื่อยๆนะ”
ดวงถอนใจ
“ผมไม่รู้ว่าผมจะเล่าดีมั้ย...มันควรเป็นสิ่งที่ถูกเก็บเป็นความลับในใจผมเท่านั้น”
“เรื่องความรักใช่มั้ย”
ดวงยิ้มเศร้าๆ
“เอายังงี้มั้ย ฉันจะเล่าความลับของฉันให้ฟัง เธอลองฟังดูแล้วพิจารณาละกัน ว่ามันคู่ควรกับความลับที่เธอจะเล่าให้ฉันฟังมั้ย”
สายมุกที่แอบฟังอยู่ที่ระเบียงพยายามจะเงี่ยหูฟัง
“ก็ได้ครับ”
“เรื่องของฉันมันเกิดขึ้นนานแล้วล่ะ”
ในอดีต...ถนอมวัยหนุ่มอุ้มเด็กอ่อนมาที่หน้าตลาด เสียงคนไล่หลังเขามาไม่ไกล
“ตามจับมันมาให้ได้”
ถนอมแอบอยู่มุมมืดข้างกองขยะ
“ตอนนั้น ด้วยความที่ยังคิดอะไรไม่ได้มากนัก ฉันคิดว่า ทางเดียวที่จะทำให้เด็กคนนั้นปลอดภัย ก็คืออยู่ให้ไกลจากนักเลงหัวไม้อย่างฉัน คนที่ไม่มีทางรู้ว่าจะตายวันตายพรุ่ง”
ถนอมวางเด็กน้อยไว้ข้างๆกองขยะ มองแววตาเด็กที่ไร้เดียวสา ทรมานใจนัก
“พ่อขอโทษนะลูก พ่อจำเป็นต้องทำแบบนี้จริงๆ”
ถนอมวิ่งหนีล่อพวกนักเลงไปอีกทาง พวกนักเลงวิ่งกรูตามเขาไป เด็กน้อยอยู่ลำพังข้างกองขยะในตลาด
ดวงฟังเรื่องที่ถนอมเล่าถึงตอนที่เขาทิ้งลูกตัวเอง ก็อึ้งไปชั่วขณะ
“เธอคงกำลังคิดว่าฉันนี่มันช่างเลวจริงๆใช่มั้ยล่ะ” ถนอมเล่าอย่างเศร้าๆ
“แล้วคุณเคยไปเจอเด็กคนนั้นมั้ยครับ ว่าเขาเป็นยังไง”
ถนอมมองดวง
อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 30/2 วันที่ 8 พ.ย. 55
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด บทประพันธ์โดย : วาทินีย์ โอฬาร์กรละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด บทโทรทัศน์โดย : วาทินีย์ โอฬาร์กร / พิง ลำพระเพลิง
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด กำกับการแสดงโดย: พิง ลำพระเพลิง
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด ออกอากาศทุกวันจันทร์-วันพุธ เวลา 07.30/11.00/20.00 น.
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด ออกอากาศวันแรกเริ่มมวันพุธที่ 12 กันยายน 2555 ทางช่อง 8
ที่มา manager.co.th
