อ่านละคร บ่วงรัก ตอนที่ 8/3 วันที่ 14 พ.ย. 55

อ่านละคร บ่วงรัก ตอนที่ 8/3 วันที่ 14 พ.ย. 55

พรรณีหยุด หันมาหา “อะไร”
“ก็ไหนว่าจะไปวัดตัวลูกค้า” เดินไปหยิบสายวัดที่ตะกร้าเครื่องเย็บจักร “สายวัดไม่เห็นเอาไป”
“อ้อ” พรรณีเข้ามาเอา “ขอบใจ”
แล้วพรรณีก็เลี่ยงออกมาจากบ้านไป เพชรแท้มองตามนึกสงสัยว่าทำไมแม่ทำตัวแปลกๆ

รถของธานินทร์ก็แล่นเข้ามาจอดในสวนที่นัดหมาย ศักดาเป็นคนขับรถมาให้ ธานินทร์ลงจากรถ
“รอที่รถเนี่ย ไม่ต้องตามมา”
“ครับท่าน”

ธานินทร์หันไปมองที่ซุ้มม้านั่ง เห็นพรรณีรออยู่ก็ดีใจ แล้วรีบเดินไปหา พอพรรณีเห็นธานินทร์ก็ลุกขึ้น
“ผมดีใจมากเลยรู้ไหม ที่คุณยอมมาพบผม พรรณีผมอยากเจอลูก”
พรรณีไม่พอใจ “หยุดพูดเรื่องนี้ได้ไหม พูดเรื่องพินัยกรรมดีกว่า ฉันอยากให้คุณยกเลิกมันไปซะ พวกเราไม่ต้องการ”
“แต่ผมอยากให้ ผมอยากทำอะไรดีๆ ให้ลูกของผม”
“แล้วมันจะเกิดอะไรขึ้นกับเพชรอีก เมียคุณเขาก็จะมาหาเรื่องพวกเราไม่เลิก ที่ผ่านมาเพชรมันยังทุกข์ทรมานไม่พออีกเหรอ คราวนี้เขาเอาเราถึงตายแน่ๆ”



“ผมไม่ยอมให้มันเป็นแบบนั้นหรอก”
“คุณธานินทร์ ความหวังดีของคุณมันทำร้ายพวกเรามาตลอด ขอให้เชื่อฉัน หยุดทำอะไรเพื่อพวกเราได้แล้ว”
“ผมไม่ได้ทำเพื่อคุณ แต่ผมทำเพื่อตัวผมเอง”
“คุณหมายความว่ายังไง” พรรณีงง ธานินทร์เงียบ “เมื่อกี๊คุณบอกว่าอยากทำเพื่อลูก พอฉันปฏิเสธ คุณก็มาบอกว่าอยากทำเพื่อตัวเอง คุณจะเอายังไงกันแน่”
“ผมกำลังจะตาย”
พรรณีชะงัก
“ผมเป็นมะเร็งที่ลำไส้ หมอบอกว่าผมอยู่ได้อีกแค่สองเดือน”
พรรณีนิ่งงันอยู่อย่างนั้น พูดไม่ออก
“ขอให้ผมทำสิ่งดี ๆ ให้ลูกได้ไหม ก่อนที่มันจะสายเกินไป”
พรรณีน้ำตาไหลออกมา
ธานินทร์ขยับเข้ามาใกล้ แล้วจับมือพรรณีขึ้นมา “ให้ผมได้ทำหน้าที่ของพ่อเป็นครั้งสุดท้ายเถอะนะพรรณี ผมจะได้นอนตายตาหลับ”
“คุณ คุณ” พรรณีร้องไห้สะอึกสะอื้น
“อย่าร้องไห้ อะไรมันจะเกิดก็ให้มันเกิด ผมขอเพียง ขอเพียงได้พบลูกเท่านั้น อย่าร้องนะ อย่าร้อง”
ธานินทร์ยกมือขึ้นปาดน้ำตาให้พรรณี ทั้งสองคนกอดกันร้องไห้

พอพรรณีกลับเข้ามาในบ้าน ก็มีท่าทางเหม่อลอยสับสน ขณะเดินมานั่งลงตรงมุมหนึ่งในบ้าน พรรณีร้องไห้ออกมา พรรณีนึกถึงเรื่องที่พูดกับธานินทร์ เมื่อรู้ว่าธานินทร์กำลังจะตาย
ระหว่างนั้นเพชรแท้เดินเข้ามา มองมาที่แม่เห็นพรรณีร้องไห้
“แม่ แม่”
พรรณีลุกหนีเข้าห้องไป เพชรแท้เดินตาม
“แม่เป็นอะไร”
พรรณีเข้าห้องไป ปิดประตูไม่ยอมเปิด ไม่ว่าเพชรแท้จะเคาะประตูห้องเรียกอย่างไร
“แม่ร้องไห้ทำไม ใครทำอะไรแม่ บอกเพชรมาเดี๋ยวนี้นะแม่”

เพชรแท้คาใจมาก หันไปมองเห็นกระเป๋าเงินของพรรณีวางอยู่ รีบตรงไปที่กระเป๋าเงิน พอเปิดออกเห็นกระดาษจดเบอร์โทรศัพท์จึงเอามาดู ก่อนจะถือกระดาษแผ่นนั้นออกไปจากบ้าน
รถของธานินทร์แล่นมาตามถนน โดยมีศักดาเป็นคนขับรถให้ ธานินทร์นั่งอยู่ที่เบาะหลังกำลังเดินทางไปพบเพชรแท้ตามที่นัดกันไว้ ธานินทร์รู้สึกตื่นเต้นดีใจมากๆ ที่จะได้พบเพชรแท้และบอกความจริงว่าตนเป็นพ่อ

ห่างออกไปทางด้านหลัง รถของชนะศึกขับตามมาติดๆ ศักดามองกระจกหลังด้วยท่าทีแปลกใจ จนธานินทร์สงสัย
“มีอะไรเหรอศักดา”
“นั่นรถคุณชนะศึก ตามมานี่ครับ”
ธานินทร์หันหลังไปมอง เห็นรถของชนะศึกขับตามมาจริงๆ
“หมดกัน...ตามมาได้ยังไงเนี่ย” ธานินทร์คิดไปคิดมาหาทางออก “เดี๋ยวเลี้ยวเข้าซอยหน้าเลย ฉันไปเองปลอดภัยกว่า”
“ครับ” ศักดาขับรถเลี้ยวเข้าซอยไป
ชนะศึกขับรถมาหน้าตามุ่งมั่น และเลี้ยวเข้าซอยตามรถธานินทร์ แต่โชคร้ายจังหวะนั้นมีรถคันใหญ่ ขับออกมาจากซอยย่อยขวางหน้ารถชนะศึก และบังรถธานินทร์ไว้จนมองไม่เห็น ชนะศึกจึงต้องหยุดรถ

ศักดาจอดรถ ธานินทร์เปิดประตูรถลงมาพลางบอกกำชับคนรถผู้ซื่อสัตย์
“นายถ่วงเวลาให้ชนะไปทางอื่นก่อนนะ แล้วไปคอยฉันที่ท่าเรือ”
ศักดารับคำ “ครับๆ”
ธานินทร์รีบปิดประตูรถ และเดินหายไป ศักดาขับรถไปต่อ
เมื่อรถคันใหญ่ขับผ่านไปแล้ว ชนะศึกจึงมองหารถของธานินทร์ และเห็นว่ารถของธานินทร์กำลังแล่นไปข้างหน้า ชนะศึกจึงขับรถตามไป

ขณะเดียวกัน เพชรแท้ขับมอเตอร์ไซค์มาตามถนน

ส่วนพรรณีอยู่ในตู้โทรศัพท์สาธารณะสีหน้าท่าทางร้อนใจมาก ขณะพูดสาย
“บ้านคุณธานินทร์ใช่ไหมคะ ขอเรียนสายกับคุณธานินทร์หน่อยค่ะ”
ภายในห้องรับแขกบ้านเลิศชัยวัฒน์ยามนั้น สาวใช้รับโทรศัพท์อยู่
“คุณธานินทร์ออกไปแล้วค่ะ”
“เขาไปไหนรู้ไหม”
“ไม่ทราบค่ะ ทราบแต่ว่านัดคนไว้” สาวใช้บอก
พรรณีแน่ใจว่าคนที่ธานินทร์นัดต้องเป็นเพชรแท้ “ฉันมีเรื่องด่วน จะติดต่อเขาได้ยังไง คือ เขาอาจจะกำลังตกอยู่ในอันตราย”
สาวใช้ตกใจไปด้วย “เอ่อ ลองติดต่อมือถือคนขับรถท่านดูไหมคะ ที่ชื่อศักดาน่ะค่ะ”
“เดี๋ยวนะ” พรรณีเอาปากกาออกมา “เบอร์อะไร”
พรรณีจดเบอร์โทรศัพท์ใส่กระดาษ

เพชรแท้ขับมอเตอร์ไซค์มาจอดบริเวณท่าเรือแห่งนั้น แล้วลงจากรถ ถอดหมวกกันน็อค มองไปยังท่าเรือ
เพชรแท้เตรียมปืนเรียบร้อย เหน็บเอาไว้ด้านหลัง
ธานินทร์มาถึงท่าเรือ และยืนรอเพชรแท้อยู่

ส่วนศักดาที่กำลังขับรถถ่วงเวลาชนะศึกอยู่ เสียงมือถือดังขึ้น ศักดาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดรับ
“ฮัลโหล”
“คุณศักดาเหรอ ดิฉันพรรณีพูดนะ”
“ครับ คุณพรรณี มีอะไรเหรอครับ”
“คุณอยู่กับคุณธานินทร์หรือเปล่า”
“ครับ...แต่ตอนนี้ท่านแยกกับผมแล้วครับ”
“ฉันอยากคุยกับเขา”
“ท่านไปที่ท่าเรือแล้วครับ ให้ผมขับรถถ่วงเวลาคุณชนะศึกไว้”
เสียงสัญญาณเตือนว่าเงินหมดดังขึ้น
“ท่าเรือไหน”
ศักดาบอกชื่อท่าเรือ
พรรณีจะหยิบเหรียญมาหยอดเพิ่ม แต่เหรียญหมดเสียแล้ว
“คุณศักดา คุณต้อง...”
เสียงสัญญาณสายหลุดดังเข้ามา
“ฮัลโหล คุณพรรณีครับ ฮัลโหล” ศักดาวางโทรศัพท์ ขับรถไปต่อ พลางมองที่กระจกหลัง เห็นรถชนะศึกขับตามอยู่
“คุณศักดา คุณศักดา”
พรรณีวางสาย ออกมาจากตู้ แล้วรีบวิ่งไปเรียกแท็กซี่ รีบขึ้นไปทันที

เพชรแท้เดินตรงดิ่งมาถึงตัวธานินทร์แล้ว
ธานินทร์ยิ้มทักทาย “เป็นยังไงบ้าง”
“แกต่างหากที่เป็นยังไง มีความสุขไหมที่ได้ทำร้ายแม่ฉัน”
“พูดเรื่องอะไร”
“เมื่อเช้าแกนัดเจอแม่ฉันไม่ใช่เหรอ แกทำอะไรแม่ฉัน”
เพชรแท้ตรงเข้ามาเอาเรื่อง ผลักธานินทร์จนเซถอยหลัง
“แม่เธอยังไม่ได้บอกเหรอ”
“ไม่ต้องบอกเหรอก ฉันเห็นแม่ร้องไห้ ฉันก็รู้แล้วว่าเป็นเพราะแก เมื่อไหร่วะ เมื่อไหร่แกถึงจะเลิกยุ่งกับพวกเราซักที เมื่อไหร่จะไปให้พ้นๆ จากชีวิตพวกเรา”
“เธอยังไม่เข้าใจ”
“ฉันไม่อยากเข้าใจ” เพชรแท้ผลักธานินทร์จนล้มลง “ฉันแค่อยากให้แกเลิก...เลิกยุ่งกับแม่ฉัน เลิกยุ่งกับบ้านฉัน แค่นี้เอง ทำไม่ได้เหรอ”
“ฉันทำไม่ได้ ฟังนะเพชรแท้ ฉันแค่ต้องการจะ...”
ธานินทร์พูดพลางลุกขึ้น เห็นเพชรแท้ชักปืนเล็งมาทางคน ก็ชะงักไป
“จะต้องให้เจ็บตัวก่อนใช่ไหม แกถึงจะเลิกได้”
ธานินทร์บอกอย่างจริงจัง “ถึงฉันจะตาย ฉันก็ไม่เลิก”
เพชรแท้ยิ่งโกรธ “แกเลือกเองนะ ถ้าแกต้องตายถึงจะเลิกยุ่งกับแม่ฉัน” เล็งปืนไปที่ธานินทร์ “ฉันจะให้แกตายสมใจ” จ่อปืนเข้าไปใกล้อีก “ไง กลัวไหม”
ธานินทร์บอกท่าทีเรียบเฉย “ไม่”
เพชรแท้ยิ่งโกรธหนัก ขยับเข้าไปใกล้อีก “แกนึกว่าฉันไม่กล้าใช่ไหม ฉันจะฆ่าแกเดี๋ยวนี้แหละ แม่ฉันจะได้พ้นทุกข์ซะที ได้ยินไหม ฉันจะฆ่าแก”
จังหวะนั้นเสียงพรรณีดังขึ้น “เพชร อย่านะ”
เพชรแท้หันไปมอง
“อย่ายิงเขานะ”
เพชรแท้ชะงัก พรรณีวิ่งเข้ามา
“แม่อย่ายุ่ง เพชรจะฆ่ามัน ให้มันจบๆ กันไปเสียที มันทำกับแม่ขนาดนี้ มันสมควรตาย”
“อย่า เพชร” พรรณีวิ่งเข้าไปกันธานินทร์ ร้องไห้โฮ “แม่ไม่ยอมให้เพชรทำอย่างนั้นหรอก แม่ไม่ยอมให้ลูกของแม่ต้องทำบาป ต้องตกนรกหมกไหม้ เพราะยิงเขา”
เพชรแท้งวยงง “แม่พูดอะไร” พรรณีแย่งปืนมาได้แล้ว “เอาปืนเพชรคืนมา”
พรรณีไม่ยอม “ไม่”
พรรณีเดินหนีไป เพชรแท้วิ่งตาม ยื้อยุดเอาไว้
“เอาปืนเพชรคืนมานะแม่”
“ไม่ แม่ไม่ให้ แม่จะเอาไปทิ้ง”
“อย่านะแม่”
เพชรแท้ตัดสินใจเข้าแย่งปืนจากมือ พรรณีไม่ยอมปล่อย สองแม่ลูกแย่งปืนกัน เพชรแท้กระชากปืนสุดแรงเกิด จนพรรณีเสียหลักล้มลง
“เพชรอยากเป็นลูกอกตัญญู ตกนรกไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดหรือไง”
เพชรแท้ไม่ฟัง “ถ้าฆ่ามันแล้วตกนรก เพชรก็จะยอม”
เพชรแท้เดินดิ่งเข้าไปหาธานินทร์ ท่าทางโกรธจัด
“ฉันอยากรู้นักว่าแกมันมีดีตรงไหน ทำไมแม่ถึงไม่ยอมให้ฉันทำอะไรแก”
เพชรแท้ผลักธานินทร์จนเซล้มลงไป แล้วเอาปืนจ่อธานินทร์
พรรณีใจจะขาด ร้องไห้ ตะโกนลั่น “อย่า เพชร อย่า”
เพชรแท้ยิ่งโกรธธานินทร์มากขึ้น “ทั้งๆ ที่แกทำเขาเจ็บสารพัด เขายังปกป้องแก ทำไม”
ว่าแล้วเพชรแท้ก็เอานิ้วสอดเข้าไปในโกร่งปืน เตรียมยิง
“ฉันไม่เข้าใจเลย แกเป็นใคร สำคัญยังไงวะ ทำไมฉันถึงจะฆ่าแกไม่ได้” จี้ปืนไปที่ธานินทร์อีก “ทำไม ทำไม”
พรรณีที่ล้มอยู่ห่างออกไป ตะโกนลั่นสุดเสียง
“เพราะเขาเป็นพ่อของลูก”
คำพูดนั้นกระแทกเข้าหน้าเพชรแท้จนยืนตะลึง พรรณีร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ตรงนั้น ส่วนธานินทร์ก็รู้สึกว่านี่เป็นช่วงเวลาที่ยิ่งใหญ่เหลือเกินสำหรับเขา
พรรณีร่ำไห้บอกลูกชายเลือดร้อน “เขาเป็นพ่อของลูก อย่าทำอะไรเขา”
เพชรแท้ถอยห่างออกจากธานินทร์ ในอาการช็อค จังหวะนั้นธานินทร์ค่อยๆ ลุกขึ้น
“แม่พูดเรื่องอะไร”
“ฟังดีๆ นะเพชร ผู้ชายคนที่เพชรกำลังจะฆ่า เขาคือพ่อแท้ ๆ ของลูก”
เพชรแท้หันมามองจ้องหน้าธานินทร์ ปฏิเสธเสียงดัง
“ไม่จริง”
“แม่พูดเรื่องจริง เพชรเป็นลูกของแม่กับเขา ก่อนที่แม่จะแต่งงานกับพ่อของพิณ”
เพชรแท้รับไม่ได้ “ไม่จริง แม่โกหก” หันมาทางธานินทร์อีก “แกไม่ใช่พ่อฉัน พ่อฉันมีคนเดียวเท่านั้น แล้วเขาก็ตายไปแล้ว ฉันไม่มีพ่อที่ไหน”
พรรณีใจหาย พยายามจะอธิบาย “เพชร...”
“พอแล้วแม่ เพชรไม่ต้องการฟังอีกแล้ว เพชรไม่มีพ่ออย่างมัน ไม่มี” พูดใส่หน้าธานินทร์ “ได้ยินไหม ฉันก็ไม่มีวันถือว่าแกเป็นพ่อ”
จากนั้นเพชรแท้วิ่งเตลิดหนีไป
พรรณีเรียกตามหลัง “เพชร เพชร”
ทว่าเพชรแท้ไม่ยอมหันหลังกลับมาอีก ธานินทร์เดินเข้ามาหาพรรณีที่ลุกขึ้นยืนแล้ว
“ขอบใจนะ ที่คุณบอกความจริงกับเขา”
พรรณีมองหน้าธานินทร์รู้สึกสงสารจับใจ ธานินทร์ดึงตัวพรรณีเข้ามากอด สักครู่หนึ่งพรรณีจึงเดินจากไป

จังหวะนั้นเองธานินทร์รู้สึกแน่นหน้าอกขึ้นมา
เพชรแท้วิ่งมาถึงรถมอเตอร์ไซค์ คำพูดของพรรณีผู้เป็นแม่ก้องอยู่ในหัว

“ฟังดีๆ นะเพชร ผู้ชายคนที่เพชรกำลังจะฆ่า เขาคือพ่อแท้ๆ ของลูก”
เพชรแท้รับไม่ได้ อาละวาดทำลายข้าวของรอบๆ ตัว
“ไม่จริง ไม่จริง ไม่จริง”
เพชรแท้ล้มลงนอนร้องไห้ ไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน
“ไม่....” เพชรแท้ตะโกนเสียงดังก้องไปทั่วบริเวณ

ด้านธานินทร์กำลังกดโทรศัพท์หาศักดา รู้สึกเจ็บหน้าอก จนล้มลง
ศักดาขับรถเข้ามาจอดที่ท่าเรือ เสียงมือถือดังจึงรีบกดรับ
“ฮัลโหล ท่านครับ ผมมาถึงท่าเรือแล้วครับ ท่านครับ มีอะไรครับ ท่านครับ ท่านครับ”
ชนะศึกขับรถเข้ามาจอดตามศักดา เวลานั้นธานินทร์นอนอยู่ที่พื้นไม่มีเรี่ยวแรงจะพูดตอบได้
“ท่านครับ ท่านครับ ท่านครับ”
ศักดาเรียกแต่ปลายสายเงียบจึงเอะใจเริ่มสงสัย รู้ทันทีว่าธานินทร์ต้องเป็นอันตราย รีบลงจากรถ วิ่งไปบนท่าเรืออย่างรวดเร็ว
ชนะศึกเห็นก็วิ่งตามศักดาไป

ไม่นานต่อมารถของชนะศึกแล่นเข้ามาจอดที่หน้าโรงพยาบาลประจำของครอบครัว ศักดาขับรถธานินทร์ตามมาอย่างรีบร้อน ชนะศึกลงจากรถ ตะโกนเรียกบุรุษพยาบาลที่อยู่แถวนั้น

“ช่วยด้วยครับ คนเจ็บหนัก”
ศักดาลงจากรถ วิ่งไปเปิดประตูรถชนะศึกที่นั่งด้านหลัง
เสียงพยาบาลบอก “ชีพจรไม่มีแล้ว เตรียมซีพีอาร์”
บุรุษพยาบาลรีบเข็นเตียงของธานินทร์เข้าไปในโรงพยาบาลทันที

ตรงทางเดินหน้าห้องฉุกเฉิน บุรุษพยาบาลเข็นเตียงพยาบาลของธานินทร์มาอย่างเร็ว ชนะศึกวิ่งตามมา
“พ่อครับ พ่ออย่าเป็นอะไรนะครับ”
ทั้งหมดพาธานินทร์เข้าไปในห้องฉุกเฉิน ชนะศึกต้องรออยู่ข้างนอก

ภายในห้องฉุกเฉิน บุรุษพยาบาลรีบเอาร่างธานินทร์ขึ้นเตียง หมอกับพยาบาลเข้ามา
“ไม่มีชีพจรแล้วค่ะ” พยาบาลรายงาน
“ทำซีพีอาร์”
พยาบาลเอาเครื่องปั๊มหัวใจมาส่งให้หมอ พยาบาลอีกคนถอดเสื้อของธานินทร์ออก หมอฉีดยาเข้าที่หัวใจ พยาบาลอีกคนทาเยลที่หน้าอก หมอใช้เครื่องปั๊มหัวใจ ปั้มหัวใจธานินทร์ ครั้งที่หนึ่ง ไม่มีผลอะไร หมอสั่งให้เพิ่มระดับไฟฟ้า แล้วปั๊มหัวใจอีกเป็นครั้งที่สอง ที่จอแสดงผลวัดการเต้นหัวใจยังเงียบอยู่อย่างเดิม

ชนะศึกคอยอยู่หน้าห้องอย่างกระวนกระวาย ศักดาก็เป็นห่วงธานินทร์มากเหมือนกัน
“คุณบอกผมมาซิว่าพ่อผมไปที่นั่นทำไม”
ศักดาบอกท่าทีกล้าๆ กลัวๆ “ท่านนัดเจอกับคุณเพชรแท้ครับ”
ชนะศึกกระวนกระวายใจ ตัดสินใจเดินเข้าไปในห้องฉุกเฉิน
“คุณชนะครับ”

ขณะที่หมอ และพยาบาลกำลังช่วยกันทำซีพีอาร์ ชนะศึกเข้ามาในห้องฉุกเฉิน เขายิ่งตกใจสุดขีดเมื่อเห็นทั้งหมอ และพยาบาลกำลังรุมอยู่รอบเตียงธานินทร์ หมอกำลังปั๊มหัวใจธานินทร์
“คุณพ่อ คุณพ่ออย่าตายนะครับ คุณพ่อต้องสู้ซี สู้ซีครับคุณพ่อ”
หมอปั๊มหัวใจธานินทร์อีกครั้ง ชีพจรธานินทร์ยังไม่มา
ชนะศึกร้องครวญคร่ำ “กลับมาครับคุณพ่อ สู้ซีครับ คุณพ่อต้องกลับมาซีครับ”
หมอสั่งเพิ่มระดับไฟฟ้า แล้วปั้มหัวใจธานินทร์อีกครั้ง
ชนะศึกร้องไห้ฟูมฟาย ซบหน้าลงข้างเตียง

อ่านละคร บ่วงรัก ตอนที่ 8/3 วันที่ 14 พ.ย. 55

เค้าโครงเรื่อง : ทีมเอ็กแซ็กท์
บทโทรทัศน์ : กษิดินทร์ แสงวงษ์ , ศิริลักษณ์ ศรีสุคนธ์
กำกับการแสดง : นิพนธ์ ผิวเณร
อำนวยการผลิต : นิพนธ์ ผิวเณร, ถกลเกียรติ วีรวรรณ
แนวละคร : โรแมนติก - ดราม่า
ออกอากาศ : จันทร์ - พฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทาง ช่อง 5
ระยะเวลาออกอากาศ : เริ่มตอนแรกอังคารที่ 30 ตุลาคม พ.ศ. 2555
ที่มา manager.co.th